Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας συγκομιδής των καρπών της ελιάς. Η χώρα μας έχει πολλές εκτάσεις με ελαιόδεντρα. Το δέντρο της ελιάς είναι συνυφασμένο με την ιστορία της Ελλάδας. Κατά την ελληνική μυθολογία η θεά Αθηνά, θεά της σοφίας και της υγείας, χάρισε στους Αθηναίους ένα μικρό ελαιόδεντρο, το οποίο φύτεψαν στο βράχο της Ακρόπολης, κοντά στο ναό της, τον Παρθενώνα, κερδίζοντας το θεό Ποσειδώνα στη διεκδίκηση για την ονομασία της πόλης. Στεφάνι αγριελιάς (κότινος) ήταν το έπαθλο των αρχαίων Ολυμπιονικών. Ακόμα, επειδή κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρχε προσωρινή διακοπή των εχθροπραξιών, με κοινή συμφωνία των εμπόλεμων, ο κλάδος ελιάς έγινε σύμβολο ειρήνης. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών επέλεξε ως λογότυπό του την απεικόνιση ενός κλάδου ελιάς.
Οι ελιές είναι σήμερα ένα δημοφιλές συνοδευτικό στα πιάτα και ιδιαίτερα στις σαλάτες. Μαζί με την ευχάριστη χαρακτηριστική γεύση, ο καρπός της ελιάς θεωρείται επίσης ευεργετικός και με σημαντικά οφέλη για την υγεία.
Ειδικότερα το ελαιόλαδο έχει αποδειχθεί σύμφωνα με μελέτες ότι βοηθά στη μείωση των υψηλών επιπέδων χοληστερόλης και της αρτηριακής πίεσης, που αποτελούν δύο παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά προβλήματα. Ενώ τα τελευταία χρόνια το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται και ως συστατικό ομορφιάς για το δέρμα.
Ωστόσο, γνωρίζατε ότι τα φύλλα της ελιάς θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού σας;
Τα φρέσκα φύλλα ελιάς χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια ως παραδοσιακό συστατικό φυτικής προέλευσης για πολλές ασθένειες, ενώ η νέα έρευνα υποστηρίζει τη χρήση τους για την αντιμετώπιση ορισμένων σύγχρονων προβλημάτων υγείας. Συγκεκριμένα, τα φύλλα μπορούν να βοηθήσουν στην παροχή αντιφλεγμονωδών και αντιοξειδωτικών δράσεων στο σώμα.
Η ιστορία και τα οφέλη των φύλλων ελιάς
Η ελιά (Olea europaea) έχει καλλιεργηθεί για χιλιάδες χρόνια σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για θεραπευτικό σκοπό στην αρχαία Αίγυπτο και μάλιστα διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη διαδικασία της μουμιοποίησης των Αιγυπτίων.
Με τα χρόνια, πολλοί πολιτισμοί χρησιμοποίησαν τα φύλλα σε παραδοσιακά φάρμακα. Κατά τη δεκαετία του 1800 χρησιμοποιήθηκε τσάι από ελιές για να θεραπεύσει ασθενείς που πάσχουν από ελονοσία και σχετικούς πυρετούς. Σήμερα, οι ερευνητές έχουν συνδέσει τα φύλλα ελιάς με ισχυρά αντιμικροβιακά, καρδιαγγειακά και αντιοξειδωτικά οφέλη.
Τα φύλλα ελιάς μπορούν στην πραγματικότητα να εμποδίσουν την ανάπτυξη ιών, βακτηριδίων, ζυμών και παρασίτων – γεγονός που υποστηρίζει την ιστορική χρήση του ως φάρμακο κατά της ελονοσίας. Μελέτες έχουν βρει ότι τα φύλλα ελιάς μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της δημιουργίας ιών, αλλοιώνοντας την κυτταρική μεμβράνη του ιού. Διαταράσσει επίσης την παραγωγή αναγκαίων πρωτεϊνών και αμινοξέων, τα οποία ο ιός χρειάζεται για να αναπτυχθεί και να πολλαπλασιαστεί.
Αυτή η ικανότητα καταστολής της δραστηριότητας των οργανισμών που προκαλούν ασθένειες θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενίσχυση του φυσικού ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος, τη πρώτης γραμμή άμυνας έναντι των κοινών ασθενειών. Επιπλέον, τα φύλλα ελιάς έχουν ισχυρά αντιοξειδωτικά και αντιφλεγμονώδη οφέλη. Αυστραλοί ερευνητές βρήκαν ότι το εκχύλισμα φύλλων ελιάς είχε πάνω από δύο φορές την αντιοξειδωτική ικανότητα του πράσινου τσαγιού, του γαϊδουράγκαθου γάλακτος και άλλων φαρμακευτικών βοτάνων.
Φύλλα ελιάς: πού κρύβεται το μυστικό τους;
Το κύριο συστατικό πίσω από αυτό το μακρύ κατάλογο των φυσικών ωφελειών θεωρείται ότι είναι η ελαιοευρωπαΐνη, μία πολυφαινόλη που πιστεύεται ότι είναι άμεσα υπεύθυνη για πολλές από τις ιδιότητες που ενισχύουν την υγεία του φύλλου. Οι πολυφαινόλες είναι μία ειδική κατηγορία αντιοξειδωτικών ουσιών.
Η ελαιοευρωπαΐνη βρίσκεται στα φύλλα και τους καρπούς της ελιάς, αλλά τα φύλλα έχουν πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση της πολυφαινόλης σε σχέση με άλλα μέρη του δέντρου. Εκτός από το ότι είναι υπεύθυνη για την αντιμικροβιακή, αντιοξειδωτική, αντιική και αντιφλεγμονώδη δράση των φύλλων, είναι επίσης το μυστικό πίσω από την ελαφρώς πικρή και πικάντικη γεύση του ελαιόλαδου.
Για να λάβετε όλα τα οφέλη των φύλλων ελιάς αποφύγετε την άμεση κατάποσή τους ή αυτοσχέδια ροφήματα. Η πικρή γεύση αλλά και το γεγονός ότι δε θα είστε σίγουροι για όλες τις ουσίες που περιέχουν ή το ποσοστό ελαιοευρωπαΐνης που αποδίδουν αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα. Προτιμήστε εξειδικευμένα συμπληρώματα διατροφής με εκχύλισμα φύλλων ελιάς που θα προστατεύσουν το ανοσοποιητικό σας όχι μόνο το χειμώνα αλλά όλο το χρόνο.
Γράφει η επιστημονική ομάδα της VitaminsAcademy
Eκχύλισμα Φύλλων Ελιάς |
Τιτλοδοτημένο σε 20% ελαιοευρωπαΐνη ανά κάψουλα σε συνδυασμό με βιταμίνη D και ψευδάργυρο που συμβάλλουν στη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. |
Βιβλιογραφία
- Μανουσάκης, Β. Τζωτζές. Φύλλα Ελιάς. ΑσπίδαΥγείας. Αθήνα2015.
- El SN1, Karakaya S.Olive tree (Olea europaea) leaves: potential beneficial effects on human health. Nutr Rev. 2009 Nov;67(11):632-8.
- Barbaro B1, Toietta G2, Maggio R3, Arciello M4, Tarocchi M5, Galli A6, Balsano C7. Effects of the olive-derived polyphenol oleuropein on human health. Int J Mol Sci. 2014 Oct 14;15(10):18508-24.
- Committee on Herbal Medicinal Products (HMPC). Dr. Ioanna Chinou. Assessment report on Olea europaea L., folium. EMA/HMPC/430506/2009. 22 November 2011.
- Francesco Visioli,Andrea Poli, Claudio Gall. Antioxidant and other biological activities of phenols from olives and olive oil. Medicinal Research Reviews 2002; 22: 65–75
- Le Tutour B, Guedon D. Antioxidant activities of Olea europaea leaves and related phenolic compounds. Phytochemistry. 1992; 31: 1173–1178
- Coni E, Benedetto R, Pasquale M, Masella R, Modesti D, Mattei R, Carline EA. Protective effect of oleuropein, an olive oil biophenol, on low density lipoprotein oxidizability in rabbits. Lipids. 2000; 35: 45–54.
- De la Puerta R, Guttierrez VR, Hoult JRS. Inhibition of leukocyte 5-lipoxygenase by phenolics from virgin olive oil. Biochem Pharmacol. 1999; 57: 445–449.
- Sudjana AN, D’Orazio C, Ryan V, Rasool N, Ng J, Islam N, Riley TV, Hammer KA. Antimicrobial activity of commercial Olea europaea (olive) leaf extract. Int J Antimicrob Agents. 2009; 33: 461–463.